13 augustus 2011 | Door: sjoerdvandenberg
Zaterdagochtend half 11 hier, rond de 29 graden nu en eindelijk een plekje gevonden. Het was een nogal onrustige treinreis naar Darwin.
We werden met een shuttlebusje van het hostel naar het treinstation gereden. Daar werden de tassen ingecheckt, net als bij de vliegvelden. De Ghan stond al klaar: 26 wagons, 710 meter lang. Nog nooit zo’n lange trein gezien. Ik zat in het ‘Red Service’ gedeelte. Eigenlijk gewoon de goedkoopste plekken. Vooral de oude mensen en gezinnen zitten in de duurdere gedeeltes, waar je een eigen cabine hebt en een eigen douche en toiler. Maar Red Service was prima, hele ruime plekken. En er zat niemand naast me, dus dat scheelte. In de wagon voor ons was het Matilda Cafe, waar je ontbijt, lunch en dinner kon krijgen. Ook waren er gezamenlijke douches. Prima om de 22 uur (!) door te komen.
Om 18.00 uur vertokken we, en al snel kon je een prachtige sunset zien. Om half 7 ging de zon al onder. Na het diner (chicken curry) heb ik mijn boek van Mankell uitgelezen, erg goed. Inmiddels sliep iedereen om mij heen al. Op het moment dat ik net wilde gaan slapen, voelden we een harde klap en stonden we stil. Niemand wist wat er aan de hand was (iemand riep: that was a very heavy camel!), maar na drie uur stonden we nog steeds stil. Ik heb weinig geslapen, een paar uur, en tussendoor als ik wakker werd bleek de trein nog steeds stil te staan. De volgende ochtend om 6 uur een hele mooie sunrise gezien, en de trein begon zowaar te bewegen. Jammer was dat het achteruit was. Gelukkig gingen we niet helemaal terug naar Alice Springs. De locomotief bleek stuk te zijn. We stonden in de middle of nowhere in de outback, dus bellen was geen optie. Met de satelliettelefoon konden ze een nieuwe locomotief laten komen, maar het duurde in totaal 12 uur. Het personeel bleef vrij luchtig, no worries zoals dat hier wel vaker gezegd wordt. ‘Enjoy your trip, I’m sure you’ll get enough and a good sleep with the train standing still!’.
In de loop van de ochtend konden we eindelijk weer verder. Maar we hadden 12 uur vertraging opgelopen. Dat betekende dat we geen tussenstop in Katherine zouden maken (waar iedereen een korte tour van 3 uur had geboekt om de tijd door te komen) maar in een keer door zouden rijden naar Darwin. ETA was rond middernacht. Vervelend was dat niemand kon bellen, dus we wisten geen van allen of we rond dat tijdstip wel konden inchecken in de hostels en hotels.
Na het tweede diner, bleken we in Katherine wel bereik te hebben. Mijn telefoon deed het niet goed, maar een Australier gaf zijn telefoon om mijn hostel mee te bellen. Het bleek dat ze 24 uur receptie hadden, dus dat was geen probleem. Ze waren blij dat ik belde, want ze vroegen zich al af waar alle gasten voor die avond bleven. Om de tijd door te komen ging ik in het cafe een wijntje drinken, en daar heb ik uiteindelijk drie uur zitten praten met een Duitser, Francaise, Italiaanse, Spanjaard, Kroatische en vijf personeelsleden van de trein. Erg gezellig. De Italiaanse heb ik mee afgesproken in Perth, daar is zij rond dezelfde tijd. En de Duitser en Kroatische zitten in hetzelfde hostel.
Met een gratis shuttlebusje werden we vervolgens naar het hostel gebracht. Daar aangekomen bleek mijn booking niet goed te zijn. Ik had geboekt voor een paar dagen, en had twee dagen eerder gebeld om te verlengen aangezien ik eerder zou komen. Het hostel zat helemaal vol, dus helaas. Probleem was alleen dat alle hostels vol zaten. De mensen van de receptie waren zo aardig verschillende hostels te bellen, maar dit had geen succes. Stond ik daar om half 2 ’s nachts. Gelukkig was de man van de receptie zo aardig om zijn eigen bed aan te bieden, aangezien hij tot 9 uur ’s ochtends moest werken. En gelukkig had ik de slaapzak van Willemijn en Arnold mee, dus uiteindelijk heb ik toch wat kunnen slapen. Wel vroeg op, en nu even wachten tot ze een kamer voor me hebben. Dat ging vandaag en morgen zeker lukken zeiden ze.
Ik ga nu even een bookstore opzoeken, heb wel Down Under van Bill Bryson gekocht maar wil nog een thriller ofzo hebben. En ik ga wifi opzoeken om wat gemailde ibooks van Sabine te kunnen downloaden. Verder vandaag denk ik vooral relaxen, aan het zwembad hier op het dak. En misschien even wat rondlopen door de stad.
Vanavond vast even de kroeg in met de anderen, en morgen denk ik een bezoek brengen aan de markt. Er schijnt ook een festival aan de gang te zijn, dus wellicht is dat nog de moeite waard. Maandag start de tour naar Kakadu, weer vroeg, dus morgen maar niet al te laat slapen. Vooral even relaxen de komende twee dagen!