Central Australia part 1

11 augustus 2011 | Door: 

Uluru bij zonsondergang.
Uluru bij zonsondergang.

G’day! Drie dagen op pad geweest en dus geen tijd gehad om een verslag te plaatsen, maar dat zal ik nu proberen goed te maken.

Ik ben aangekomen in een totaal andere wereld. Warmte overdag, kou ’s nachts, een uitgestrekte stad, woestijn en rotsen overal waar je kunt kijken, veel meer aboriginals, stof, saloons, flying doctors.. kortom Alice Springs.

Na het bezoeken van de kangoeroes de volgende dag om 5 uur vertrokken met de tour naar Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (Olga’s) en Watarrka NP (Kings Canyon). Het was even bikkelen, maar de dagen erna zou het alleen maar vroeger opstaan worden.

Met de bus reden we richting Uluru, waarbij we onderweg een aantal stops maakten. De eerste was bij een camelfarm. Er leven ongeveer 500.000 tot een miljoen kamelen in de outback. Ooit meegenomen door de kolonisten. Ze werden veel gebruikt tijdens de tochten door de droge woestijnen, aangezien ze tot drie maanden zonder water kunnen, en behoorlijk hard kunnen lopen, zo’n 40 km per uur. Je kon een ritje maken op een kameel, maar dat hebben we niet gedaan. Dat ging namelijk om een minuut lopen door een soort van manege. Niet heel bijzonder.

Vervolgens zijn we doorgereden en kwamen we, na nog een tussnstop bij een cattlestation (in de middele of nowhere, duizenden hectares groot), aan bij Yulara. Dat is een soort campground vlakbij Uluru. Meteen doorgereden naar de rots zelf. Behoorlijk indrukwekkend, aangezien Uluru de enige rots in het platte landschap is. En natuurlijk ook het feit dat deze rots voor de aboriginals heilig is maakt het tot een speciaal bezoek. We zijn eromheen gelopen en onze gids, Steve, heeft van alles verteld over de betekenis van de verschillende plaatsen, de tradities van de aboriginals enz. Er was ook een bezoekerscentrum, waar je van alles te weten kon komen over de aboriginalcultuur. Te veel om hier allemaal op te schrijven, maar erg interessant.

Sowieso zijn de aboriginals en de plek die zij innemen in de Australische cultuur heel bijzonder. Veel toeristen worden bang gemaakt met de (ook veel waargebeurde) verhalen van diefstal, verkrachtingen en overvallen. Maar wat daardoor gebeurt, is dat alle aboriginals met angst worden bekeken. Daar komt nog eens bij dat het niet echt een volk is dat trots uitstraalt, vrolijkheid. Volgens Steve logisch, aangezien ze ook weinig hebben om trots op te zijn omdat ze zich steeds meer hebben moeten aanpassen aan de Westerse cultuur. Wat het nog lastiger maakt, is dat er weinig tot geen scholing is, de meeste aboriginals kunnen niet lezen en schrijven, en dat maakt het participeren in de maatschappij natuurlijk lastig. Ze kennen wel hun eigen scholing, maar dan gaat het meer om de taken en rollen die je als man en vrouw moet hebben, met de daarbij behorende tradities (om man te worden bijvoorbeeld) en verhalen. Er zijn ontzettend veel verhalen, dat is zo’n beetje de basis van de hele aboriginalcultuur. Erg leuk om te horen of te lezen, allemaal met raakvlakken van de omgeving en verklaringen van bijvoorbeeld bepaalde natuurverschijnselen. Tenslotte leven ze ook met een hele andere instelling, namelijk van dag tot dag, zonder bezig te zijn met de dag van morgen. Er zijn veel botsingen met de Westerse cultuur. Dit verhaal kan nog veel verder gaan, allemaal op basis van wat we gehoord hebben tijdens de tour, alleen wordt het dan vrees ik wat lang. In elk geval kun je nu een beetje de aboriginals in de context plaatsen.

Na de wandeling reden we naar een uitzichplek voor de sunset. Een beetje decadent. Honderden mensen aan tafels met champagne en hapjes, klaar met de camera’s voor de zonsondergang. Op zich wel gezellig met de groep, maar toch. Ik vond de sunset weinig spectaculair. Dat hoorde ik al van meer mensen. Ik denk dat er veel wordt gephotoshopt.

Terug in het kamp ging de bbq aan, en na het eten en een drankje aan het kampvuur ging iedereen slapen. In tenten. Iedereen sliep in tenten. Ik wilde eigenlijk buiten slapen, dus heb ik een strecher buiten gelegd en ben daar gaan liggen. Ik dacht dat ik wel warm was aangekleed, maar dat viel wat tegen. Het werd ’s nachts rond de drie graden, en dat was te merken. De dag erna zou ik me warmer aankleden 🙂 Wel een prachtig uitzicht tijdens het wakker worden, overal sterren, natuurlijk veel meer dan we in Nederland gewend zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *