Tag archieven: dss

70

Vandaag wordt mijn vader 70. Van 1946 dus. Net na de Tweede Wereldoorlog.  Jongste in het gezin. Een echte Haarlemmer.

Sinds 1980 ben ik de gelukkige die hem als vader heeft. Voorheen Joop, inmiddels opa Joopa, van Fien en Saar. De gekke opa, lieve opa, die altijd klaar staat, met je speelt, je zonder enige twijfel en geduldig op zijn schouder in slaap wiegt. En vaak net zo graag klein kind is als de twee kleine dames.

De vader van het wandelen in de bergen in Frankrijk, kijken langs de weg naar de Tour de France, onze eigen forel uitzoeken en op de camping opeten, dammen bouwen in de rivier, het vertellen van verhalen voor het slapen gaan. En later wijntochten maken, kaarten onder de luifel en speciaalbiertjes drinken op het terras.

De vader van de schaatstochten bij Jisp, fietsen rond Haarlem, kijken naar Batman en Happy Days. Op zondag naar de Aloysiusschool om na te kijken terwijl ik de gymzaal voor mij alleen had, de school waar mijn eerste klassenfeest gehouden werd. Waar hij ons hielp bij het maken van de sinterklaassurprises. De school waar hij ruim 40 jaar werkte en nu jaarlijks op 5 december een speciale rol vertolkt.

De leraar dus. Thuis irritant vaak overhoren wanneer er een biologietoets gemaakt moest worden en hij precies de dingen vroeg die ik net niet wist..

De liefhebber van de Rolling Stones, Q65, the Kinks en de blues.

Coach bij het schoolvoetbal van de Kardinaal Alfrinkschool.

Voetballer bij DSS, trainer en coach bij DSS, en nu nog steeds actief als scheidsrechter en de bestuursdienst bij DSS. Meer dan 40 jaar lid.

De vader die hutten met mij bouwde in de achtertuin. De boom in klom en dacht dat hij dat een paar jaar geleden nog steeds kon zonder ongelukken..

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar het lijkt mij een duidelijk verhaal. Een vader van weinig woorden, maar wel een gevoelsmens. De lieve echtgenoot, vader voor Jitske en mij, en nu dus opa van Fien en Saar.

Kijkend naar het rijtje hierboven beginnen de gelijkenissen steeds meer vorm aan te nemen. De eigenwijsheid laten we maar achterwege.. Maar ook anders, iemand die niet zo graag op de voorgrond treedt, kan genieten van de kleine dingen. Die zijn 70ste verjaardag viert met zijn gezin. Vanavond met elkaar lekker eten en een goede borrel drinken. En zondag wellicht ook in de bestuurskamer van DSS.

We zeggen het niet vaak, maar ik ben ongelooflijk trots op hem. En ik hoop dat ik over tien jaar nog steeds kan zeggen (ondanks dat vreselijke nummer): ‘Ik lijk steeds meer op jou’.

Cheers!

15134689_10206268333021445_4222229304340664256_n

15068403_10206268331141398_8543631471865455095_o

15036270_10206268331181399_5477434646883070347_n

15135878_10206268331221400_31598649408431493_n

15078768_10206268338581584_1452059124868515596_n

15095003_10206268333141448_8370852427858669632_n

15085636_10206268331341403_4354052612640266136_n

15135960_10206268332781439_6140875369657014234_n

15055615_10206268332941443_7651198919008487673_n

15036579_10206268335261501_3381462576214106921_n

15027949_10206268335221500_1661577153093313570_n

15078841_10206268336061521_1283006128068255728_n

15027819_10206268336301527_3522205825653430955_n

15027428_10206268335461506_3289884692328898706_n

15056246_10206268336581534_1060054904526466786_n

14705772_10206268334941493_232197332615287319_n

15095612_10206268333541458_1398844718694708293_n

15095116_10206268333741463_2508740612492879704_n

14993459_10206268337301552_4740861875508995101_n

15107474_10206268337341553_955778119705533087_n

Fairplay of duidelijke regels?

Vanavond was op het Jeugdjournaal een item te zien over een meisjesvoetbalteam dat uit het bekertoernooi is gezet. Het meisjesvoetbal is al jaren de snelst groeiende sport in Nederland. Naast de reguliere competitie kunnen teams zich ook inschrijven voor het bekertoernooi. Na een aantal poulefases met teams uit ongeveer dezelfde klasses en enkele knock-out fases spelen de finalisten allemaal in hetzelfde weekend om de eerste prijs op het terrein van Legmeervogels, een bijzondere ervaring voor al deze voetbalteams.

Doordat meisjes steeds beter gaan voetballen is het voor sommige selectieteams lastig gelijkwaardige tegenstanders te vinden in de competitie. Het komt regelmatig voor dat deze teams in een jongenscompetitie spelen. En niet onverdienstelijk. Deze teams zouden zich vanwege diezelfde weerbaarheid kunnen inschrijven voor het jongens bekertoernooi. De afgelopen jaren kozen enkele clubs ervoor om de teams toch met het meisjestoernooi mee te laten doen. Weliswaar enkele klassen lager, maar wel reglementair tegen leeftijdsgenoten.

Je kunt je natuurlijk afvragen of dit sportief gezien eerlijk is, aangezien de meisjesteams die normaal tegen jongens spelen vaak veel beter zijn dan de ‘reguliere meisjesteams’. Echter, de KNVB heeft dit jarenlang laten gebeuren. En zelfs gedurende het huidige seizoen gaf de KNVB aan dat dit binnen de regels toegestaan was.

Na enkele klachten van andere teams zijn de regels er nog eens goed op nagekeken. En blijkbaar waren ze met ingang van dit seizoen aangepast: meisjesteams die in een jongenscompetitie uitkomen mogen niet meedoen in het meisjes bekertoernooi. Reden voor de KNVB om vier dagen voor de finales meerdere teams uit de bekerfinales terug te trekken. Via een nieuwsbericht op vrouwenvoetbalnieuws wordt hier het volgende over geschreven: ‘Het is een vorm “prijzen” pakken, competitievervalsing en levert totaal geen bijdrage aan de term opleiden en ontwikkelen! En het is geen Fair Play voor de teams die wel in een meidencompetitie spelen.’

Natuurlijk is het de vraag of het rechtvaardig is om deze goede meisjesteams mee te laten spelen in het reguliere bekertoernooi. Maar waarom komt de KNVB pas vier dagen voor de finales met deze maatregel terwijl er al in december over gecommuniceerd is? Waarom wist niet iedereen binnen de KNVB van deze regels, en werd er eerst een positief advies afgegeven? En waarom houdt de KNVB niet tijdens het bekertoernooi dit soort zaken in de gaten, maar komt ze pas aan het eind van het seizoen met een dergelijk besluit? Waarom zorgt de KNVB niet voor een heldere communicatie naar de clubs, waarbij voorafgaand aan het seizoen duidelijk is wat de regels zijn? En hoe kan de KNVB clubs hierop afrekenen terwijl binnen de eigen organisatie niet iedereen op de hoogte is van de aanpassingen van het reglement?

Feit is dat er meerdere jeugdteams zijn die het hele bekerseizoen, van poulefase tot achtste, kwart- en halve finales mochten meevoetballen en op het allerlaatste moment horen dat ze teruggetrokken worden. Terwijl deze speelsters echt niks kan worden aangerekend. Zij spelen voor hun club, strijden voor de overwinning en willen vooral voetballen.

Laat een organisatie als de KNVB eerst eens zorgen voor heldere regels, duidelijke communicatie hierover en met name zorgdragen dat hun eigen medewerkers die hier besluiten over nemen zelf op de hoogte zijn van de juiste regels. En wellicht is enige zelfreflectie wat vaker nodig. Want als de KNVB zo graag een eerlijke competitie nastreeft en een zo hoog mogelijk niveau wil bereiken, dan mogen ze ook eens kijken naar een andere regel: nieuwe teams, hoe goed ook, mogen zich niet meteen in een hoge klasse inschrijven. Eerst moeten ze, zonder enige weerstand, kampioen worden in de laagste klasse. Om zo pas na enkele jaren tegen teams van eenzelfde niveau te mogen voetballen. Is dat aandacht voor ontwikkeling, sportiviteit, fair play?

Wat ontzettend zuur voor de meisjes die zich verheugd hadden op een mooie finaledag. Ik hoop dat de KNVB van deze situatie leert en eens goed in de spiegel kijkt, in plaats van alle schuld bij de clubs neer te leggen. Deze manier van communiceren verdient geen schoonheidsprijs, getuigt van nul zelfreflectie en zorgt in plaats van spelplezier voor spelbederf. Geef het goede voorbeeld aan de speelsters, en zorg voor een duidelijk beleid waarin voetbal, plezier en sportiviteit centraal staat. Ik wens alle teams, begeleiders en vrijwilligers die zich inzetten voor het voetbal en wél in de finales staan komend weekend veel plezier en succes.

Het item van het Jeugdjournaal is hier terug te bekijken.